Onna Wansaoeboen
Onna mijn broer is net als ik de 2e generatie Molukkers die hier in Nederland geboren zijn. Op school kreeg hij niet de aandacht die hij verdiende, hij voelde zich buiten gesloten. Al vrij snel was hij door lot genoten in de ban van de drugs. In die tijd bestond nog geen hard of softdrugs, drugs was drugs.
Onna ging al vrij snel over op heroïne en kon al zeer jong niet meer zonder de wereld aan. Hij heeft zijn hele verdere (korte) leven gebruikt. En was bijna altijd samen met andere 2e generatie Molukse die verslaaft waren aan heroïne.
Onna werd maar 50 jaar, en is gestorven door zijn uitgeputte lichaam. Iedereen die hem kende zou het zelfde zeggen “goede jongen”.
En ik heb een hele lieve broer gehad, die mij altijd waarschuwde voor drugs. Er waren minderen momenten, maar Onna was en bleef familie….. hij was er altijd voor ons allen als we hem nodig hadden.
Wat was het misschien anders geweest als een vangnet was in die tijd voor de oudste 2e generatie, zij vielen helaas tussen wal en schip.
Ben er nog mee bezig, dus binnenkort meer klik alvast op de link :